Zgodnie z przepisem art.  845 § 1 kodeksu postępowania cywilnego komornik przystępuje do egzekucji z ruchomości komornik przystępuje przez ich zajęcie. Przy czym zająć można ruchomości dłużnika będące w jego władaniu albo we władaniu samego wierzyciela, który do nich skierował egzekucję. Kluczowe znaczenie ma zapis art.  845 § 2 k.p.c.: "Nie podlegają jednak zajęciu ruchomości, jeżeli z ujawnionych w sprawie okoliczności wynika, że nie stanowią one własności dłużnika." Komornik umarza postępowanie w niezbędnym zakresie, jeżeli przedstawiono niebudzący wątpliwości dowód na piśmie, że zajęte ruchomości nie stanowią własności dłużnika (art. 845 §  2²).

Uwaga - takie ograniczenie nie dotyczy to sytuacji, w której sam dłużnik dokonał zbycia ruchomości na rzecz osoby trzeciej. Ale jeśli dłużnik co prawda nie zbył rzeczy, ale przekazał ją osobie trzeciej (np. pożyczył, albo wynajął), to można ją zająć tylko wówczas, gdy osoba ta zgadza się na ich zajęcie albo przyznaje, że stanowią one własność dłużnika, oraz w przypadkach wskazanych w ustawie.